Sanat bulaşsın yollarınıza çocuklar…
Bu blog çocuk ortak paydasında iyi olanları çağırmak üzere kuruldu. Onlara kitap okurken başlayan arkadaş sohbetlerinin çemberini genişletmekti niyet. Şimdilerde daha kalabalık olmanın “Evet çocuklar ve gelecek için aynı kaygılarda, aynı beklenti ve dileklerde olanlar var ve az değiliz” duygusunu verdiği için daha da anlamlı benim için.
Bugün kendi küçük cadımın da içinde olduğu 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı kutlamalarına katıldım. Dünya’nın farklı ülkelerini temsilen hazırlanan bir salon dolusu oğlak vardı etrafta. Bazıları fazla heyecanlı, bazıları coşkulu ama hepsi birbirinden güzeldi. Aileler de her zamanki gibi çocuklarından daha fazla duygu yüklüydü. İşte bu resim o tören sonrasında elimizden evimize ve oradan da fotoğraf karesine taşındı. Şimdi de sizlerin izlencenizde.
Çok fazla olumsuzluk var, hatta sadece çocuk diye düşündüğümüzde maalesef bir sürü kötü olay ve durumla karşı karşıya kaldık. Tüm bunları bilerek ama yine de olumlu cümleleri kendimize rehber edinerek devam ediyorum. Bugünkü gösteride bir drama canlandırıldı ve dramada Dünya çocukları (her biri temsil ettiği ülkenin kıyafetlerinde) sokak çocuklarını kurtardı olumsuz durumdan. Ekmek veren, sevgi veren, sağlık hizmeti veren, ilgi ve şefkat veren, ısınmaları için kıyafet veren ama en çok da umut veren çocuklardı sahnedekiler. Renk vardı bugünde, coşku ve neşe, çaba ve emek vardı.
Çok fazla şey geçiyor gönlümden ama özet haliyle sadece şunu diliyorum; “Sanat bulaşsın yollarınıza çocuklar…”
Not: Bu vesile ile Bülent Türker Anaokulu öğretmenleri ve törenin hazırlanmasında emeği geçen herkese tekrar teşekkürler.
Son Yorumlar